- kniaukinti
- 1 kniáukinti, -ina, -ino 1. caus. 1 kniaukti 1: Kas tą katę taip kniáukina? Užv. Kam katiną kniáukini? J. 2. refl. kirkintis, erzintis: Ko čia kniaukinys su tais vaikais?! Ar nepastovi ramiai?! Vvr. \ kniaukinti; pakniaukinti
Dictionary of the Lithuanian Language.